Galerijen

Harrison Hot Springs – Spirit Trail en Waterpark, 22 juli

Het is goed bewolkt, maar geen regen! We maken er wel even gebruik van door wat spullen te wassen en de koffers opnieuw in te pakken. Na twee weken is er toch wat wanorde ontstaan, die moest even hersteld worden. Zo hoeven we de komende dagen ook niet alles mee naar binnen te sjouwen. Er wordt gevoetbald op ons balkon en getekend. De Pokemon Go app heeft ook hier voor een besmetting gezorgd, maar er worden vooral door de kinderen opeens weer heel veel Pokemons getekend. Gelukkig hebben we aan het begin van de reis een pak A4 vellen gekocht. Die vinden gretig aftrek. Er komen Pokemon namen voorbij, die ik in jaren niet meer heb gehoord. De Pokemon-rage was een aantal jaren geleden in huize Kloosterman best groot…

Het warmt op en er zijn in de omgeving wat wandelingen uitgezet. Wij hebben een wandeling uitgezocht die Spirit Trail heet. We komen terecht in een Cederbos. Het pad is niet meer echt te vinden, de wandeling deste leuker. Uit dikke grote boomstammen groeien soms weer nieuwe bomen en overal staan varens. Het doet een beetje aan als een overwoekerd sprookjesbos. Af en toe komt de zon door wat het nog mooier maakt.

Terug bij het appartement ontstaat de discussie of we niet toch naar het waterpark moeten gaan. De zon doet steeds meer zijn best en het is inmiddels al 22 gr. Felix en Julius willen heel graag. Stijn definitief niet en Isis moet nog een beetje overgehaald worden. Het levert wat gebrom op, omdat Julius graag wil dat Stijn ook gaat en Felix wil heel graag dat Isis meekomt. We besluiten op pad te gaan met zwemspullen voor Julius, Felix en Isis, zo heeft Isis lopend ernaar toe nog tijd om na te denken. Je krijgt een wetsuite en een zwemvest en na wat overredingskracht van Robbert, gaat Isis ook mee. Het is een groot succes. Na anderhalf uur komen ze weer terug. Ze hadden nog een uur langer kunnen blijven, maar de wind is wat harder geworden en ze hebben genoeg gegleden, gesprongen en geklommen. Wij wachten op de steiger en Stijn kiest voor wat tijd alleen.

Morgen is een een Dragon Boat Race in Harrison Hot Springs. Die gaan wij missen, want morgen ochtend vertrekken we om half 7 voor de veerboot voor de volgende overnachting in Victoria. Vancouver Island, here we come!

Harrison Hot Springs – veerboot naar Victoria op Vancouver Island, 23 juli

We waren pas om half elf terug in het hotel en toen was ik echt te moe om nog te schrijven. Alvast een paar foto’s. We gaan zo op pad voor de whale whatching, dus vanmiddag meer nieuws. Hoop ik… haha.

Zo nog even tekst inhalen:

Vanuit Harrison Hot Springs is het ons gelukt om al om zes uur ‘s morgens in de auto te zitten.. We wilden zo vroeg mogelijk de boot naar Victoria nemen en dat is gelukt en nog goed ook. We hadden al de boot van 08:00. De boot gaat van Tsawwassan bij Vancouver naar Swartz Bay op Vancouver Island. De overtocht duurt anderhalf uur en is dus zo gepiept. Eenmaal bij Vicotoria valt het ons op dat er zo ontzettend veel opgepoetste oude auto’s rondrijden. Echte hot rods, maar ook andere oude auto’s. Als we later in gesprek komen met een meneer, blijkt dat er morgen een hele grote hot rod show is in de haven. Vandaag zijn veel mensen door de stad aan het toeren. Robbert heeft er een leuk filmpje van gemaakt. Dat gaan we nog erbij proberen te zetten.

Wat een leuke sfeer hier! We winkelen nog een wat en Isis en Felix moeten uiteraard het hotel zwembad even testen. Daarna gaan we een hapje eten. We hebben vroeg gereserveerd bij KITCHEN, want we zijn al lang wakker. Ook dit weer een echte aanrader, goede bediening en heerlijk eten. We blijven lang hangen en ‘s avonds ben ik te moe om nog wat aan mijn blog te doen. Morgen alweer vroeg op, dit keer voor de whale whatching…

 

Walvis spotten vanuit Victoria, 24 juli,

Het is een stralende dag. De lucht is strak blauw. We hebben gisteravond fantastisch gegeten bij KITCHEN, maar vanmorgen ging de wekker weer op tijd voor de whale watching bij Prince of Whales. We moeten om half negen aanwezig zijn voor het aantrekken van de pakken en de instructies. We gaan op een kleine boot, daarmee kan je heel snel over het water. Best spannend, maar iedereen heeft er zin in. Als het goed is maken we kans op walvissen (bultruggen), orka’s, zeeleeuwen en wie weet nog meer sea life.
(10 gratis bezoekerstips in Victoria). De vaart duurt 3 uur en al snel zien we de eerste bultrug, samen met een kleintje. We zijn recht op de kust van de VS af gevaren. Zo dichtbij de VS zijn we geen van ons allen ooit geweest. Onderweg komen we ook whale watching boten van de kant van de VS tegen. Gelukkig trekken die beesten zich niets van de grenzen aan. Er komen verschillende bultruggen voorbij. Ze zijn zo sierlijk in het water. Ze spuiten een hoop water in de lucht, dat geluid herken je meteen. We hopen natuurlijk ook op orka’s, die hebben we nog nooit gezien! Nog geen geluk voorlopig. De gids brengt ons naar de vuurtoren dichterbij de kust van Victoria. Daar liggen een heleboel zeeleeuwen en een aantal zeehonden. Dat vinden die orka’s wel lekkere hapjes, maar helaas laten ze zich niet aan ons zien. Wel zien we een grote zeeotter die lekker in het zonnetje ligt de dobberen. Ook de gentlemen’s club van zeeleeuwen maakt indruk. Wat een grote beesten! Na 3 uur zijn we weer terug in de haven. De zee was echt heel rustig, maar toch voel ik de golven in mijn benen zitten.

Na een korte opfris actie in het hotel gaan we weer op pad. Het is in het havengebied super druk en gezellig. Er is een straatartiesten festival en een showdag voor hot rods. Het zijn er zo ontzettend veel, de een nog mooier en blinkender dan de ander. Toch zijn er ook een paar echte originele ouwetjes, die wij stiekem het mooiste vinden.

Na wat winkelen is het tijd voor een drankje op het terras, daarna zwemmen in het hotelzwembad en een zelf gebakken visje in ons appartement. We zitten allemaal rozig boven onze borden. Gelukkig hebben  we ons steeds goed ingesmeerd, anders zouden de hoofden nog rooier zijn….

 

Victoria – Ucluelet, 25 juli

Vandaag vertrekken we alweer uit Victoria. Wederom jammer, er is nog veel te zien en te doen. Het is een stralende dag, maar we beginnen de dag een beetje rustig aan. Pas rond half elf checken we uit en doen nog wat boodschappen in Victoria. Op naar Ucluelet. Het quik stijgt snel. De weg naar Ucluelet is niet bepaald snel. veel stoplichten en vakantieverkeer. Buiten is het inmiddels 33 gr. Gelukkig hebben we airco in de auto! Ongeveer een uur voor Ucluelet vinden we opeens een plek, waar gezwommen wordt, direct naast de weg in de buurt van Kennedy Lake. Wij hebben ook wel zin in wat verkoeling. We zitten tenslotte al bijna vier uur in de auto. Het water is best koud, maar heerlijk verfrissend. Julius en Stijn springen zelfs nog van de hoge rots. We hebben in het Black Rock Ocean Resort hebben we twee kamers met uitzicht op de Oceaan. Niet slecht!!

We hebben gegeten bij Norwood’s. Erg goed!

Wickaninnish Beach – Ucluelet, 26 juli

Day at the beach!!

De dag begint erg mistig, maar dat hoort er hier bij. Het brood is op, dus we beginnen de dag met toastjes… Ze zeggen dat de zon later wel weer door gaat komen, maar voorlopig is het lekker mistig buiten en op zee heel heiig. We gaan op pad om de omgeving te verkennen. We nemen wel de zwemspullen mee, je weet maar nooit of het toch nog strandweer wordt. Bij de vuurtoren plukken we verse mosselen uit het water. De natuur is hier zo mooi, het zijn allemaal kunstwerken op zich. De schelpen, de bomen, de zeesterren, de patronen zijn allemaal indrukwekkend mooi. Ik maak veel te veel foto’s en moet daar ‘s avonds voor boeten. Dan ga ik altijd al schiften in mijn foto’s, anders is er na vier weken geen beginnen aan.

Daarna gaan we naar , tussen Ucluelet en Tofino in. Het is nog steeds mistig, maar je voelt langzaam de warmte van de zon doorkomen en er wordt er aardig gesurft en er zijn best wat mensen op het strand. Isis en Felix hebben hun schoenen snel uit om het water in te gaan en het duurt niet lang voordat ook de lange broeken uitgaan en Robbert terug loopt naar de auto om de zwemspullen te halen. De sfeer is magisch, juist door de mist die nog een beetje blijft hangen.

Na een tijdje is de zon helemaal doorgekomen en genieten we van een lekker dagje strand. Als klapper vliegen er twee Amerikaanse zeearenden over het strand en we kunnen ze gewoon tot heel dichtbij bekijken. Wauw! Wat een vogels! Ze hebben een andere vogel te pakken en die wordt stukje bij beetje gegeten. Na een tijdje nemen ze hun prooi mee naar het bos achter het strand. Wat een belevenis.

Tijd voor een echte duik in de zee en een zonnebad! Nou, de zon was pittig, we hebben allemaal zonnebrand opgelopen. Ik heb altijd zonnebrand bij me, maar door de mistige ochtend was de fles met zonnebrand thuis blijven staan…  Niet handig, we voelen het aan het einde van de dag allemaal.

‘s Avonds maken we de mosselen klaar die we ‘s ochtends hebben geplukt. Zo is de dag mooi rond. Morgen krijgen we surfles. Zin in!!

Surfles en strand BBQ met zonsondergang, Ucluelet, 27 juli

Dag aan het strand II

Gesurft van ‘s ochtends tot ‘s middags en ‘s avonds en aan het strand gegeten en de zon zien onder gaan in de Stille Oceaan.

Te moe en te laat om te schrijven…

De wifi verbinding in Ucluelet was echt dramatisch. Inmiddels zijn we aangekomen in Campbell River en gaat het een stuk beter.

De dag begint goed mistig, maar dat is heel normaal hier. Het regent hier heel vaak en de luchtvochtigheid is hoog. We moeten ons om kwart voor 10 melden bij Relic om pakken op te halen. We hebben al wel onze maten doorgegeven, maar alles wordt nog een keer langs gelopen. Op het strand is het helemaal wit. Je ziet het water nauwelijks. Er gaan voortduren flaren mist over het strand. Onze instructeurs Philip en Sonja geven ons op het strand uitleg en al snel mogen we het water in. Lang leve de wetsuits!

Wat is dit heerlijk! Robbert en ik hebben al eerder in Portugal een middag les gehad en het lukt al snel om rechtop te staan. Ook Isis en Julius hebben de smaak snel te pakken. Felix en Stijn vinden het nog wat lastiger, maar ook zij hebben veel plezier. Na de les mogen we de spullen de rest van de dag gebruiken, dus wij besluiten om zelf wat langer op Long Beach te blijven. En…, met je wetsuit is het ook zonder je board super spelen in de golven!

Eenmaal weer in onze kamers, spoelen we het zout en zand van ons af en nemen even een beetje rust. Aan het einde van de middag pakken we onze worstjes en steaks, drinken, wijn en wat borden en messen en vertrekken naar Wickaninnish Beach waar we ook gisteren al zijn geweest. Er ligt op dat strand heel veel hout en al velen voor ons hebben een soort mini fortjes gebouwd tegen de wind. Zo hoeven we alleen nog maar een vuurtje te bouwen van de briketten en hout om straks te genieten van het eten. Uiteraard gepaard met zand, maar zand schuurt de maag. De avond is uitzonderlijk mooi. Naast gegeten, wordt er gevoetbald, gezongen, verhalen verteld en genoten van de zonsondergang. Dit was een memorabele avond. Eentje die ze hopelijk nog lang zullen onthouden. Ik in ieder geval wel.

 

Ucluelet – langs 800 jaar oud regenwoud naar Campbell River, 28 juli

Felix wordt wakker met allemaal bulten op zijn lijf. Het lijkt op waterpokken, maar dat zal het niet zijn. Het zijn kleine blaasjes met vocht en het jeukt. Misschien beten van zandvlooien? We lopen maar even langs de receptie en de dame daar, verwijst ons naar de apotheek even verderop. Aangezien we vandaag weer verder gaan van Ucluelet naar Campbell River pakken we eerst verder in om uit te kunnen checken en gaan daarna even een bezoekje brengen aan de apotheek. Deze zit in de drogist en de conclusie van de apotheker is toch dat het een allergische reactie is en dat antihistamine de truc zou moeten zijn. Felix doet super zijn best om niet te krabbelen. De antihistamine maakt hem wel slaperig, maar met een rit van drie uur voor de boeg is dat niet zo erg. Naast de drogist/apotheek woont een kunstenaar die allemaal dieren maakt van hout, zoals een grote octopus en andere sculpturen. Ucluelet is in ieder geval een plaats die ik vaker zou willen bezoeken. Hier ben ik nog niet klaar. Tot de volgende keer!

Onderweg maken we een stop bij een stuk regenwoud waar wel 800 jaar oude bomen staan. Er ligt een houten pad door het woud om het oude woud te beschermen. De zon schijnt prachtig door de bomen heen. Het is een mooie stop en het levert in ieder geval mooie foto’s op.

In Campbell River slapen we in Painter’s Lodge. Een mooi resort, maar de lodge die ze voor ons hebben gereserveerd is oud en stinkt! Er mogen ook huisdieren in en dat kun je ruiken. Gelukkig is een ander appartement voor één nacht beschikbaar. Morgen zien we wel verder.

’s Avonds eten we aan de overkant bij April Point. We gaan met een pendelbootje naar de overkant. De vaart duurt maar 10 minuten, maar het waait hard en de golven zijn hoog! Isis vindt maar niets en ziet als een berg op tegen de terugweg. Gelukkig is het eten erg lekker en heeft de terugweg een stuk minder hoge golven. Robbert en Stijn genieten er juist van en hebben allebei tijdens zowel de heen- als de terugweg een smile van oor tot oor.

Vissen en zwemmen bij Campbell River, 29 juli

We beginnen de dag met een ontbijt in het restaurant. Onze voorraden zijn helemaal op en er is geen supermarkt heel dichtbij.  Gelukkig krijgen we na het restaurant wel te horen dat we de komende nacht op een andere kamer kunnen slapen. Goed nieuws! We moeten wel verkassen, maar niet op zoek naar andere accommodatie. Robbert en Stijn gaan vandaag samen een fishing tour maken. Even een op een op pad. Ik wacht met de andere drie kinderen op het resort op de nieuwe kamer. Felix en Isis willen graag gaan zwemmen, terwijl Julius de kans schoon ziet om helemaal alleen in de kamer te blijven. Lekker niksen.  Tijdens zo’n vakantie krijg je nauwelijks de kans om alleen te zijn en als het dan kan en je hebt daar behoefte aan, dan moet je dat vooral doen.

De meeste spullen hebben Rob en ik al in de auto gedaan. Voor de overgebleven dingen krijgen we zelfs hulp bij he verkassen. De cabin waar we in eerste instantie zouden ovenachten wordt ondertussen flink gelucht en geschrobd…  Wij zijn in ieder geval heel tevreden met kamer voor onze tweede nacht. We hebben uitkijk over het water en ’s avonds zien we nog een cruise schip van de Holland Amerika Line voorbij varen.

Rond drie uur zijn Stijn en Robbert weer terug van hun visavontuur. Stijn heeft wel wat gevangen, maar alle vissen waren te klein om mee te nemen. Robbert had nog minder geluk. Het blijkt bij terugkomst een slechte visdag geweest te zijn. De wind is hard en de middagtour wordt zelfs helemaal afgeblazen. Dat geeft wel een ontevreden gevoel. In het hele resort hangen foto’s van de prachtigste vissen die hier gevangen worden. Hmm, dat is best balen. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Julius, Felix en Isis willen graag een film kijken ’s avonds op de Canadese Netflix, dus voor hen rijden we langs de Drive Through van de Wendy’s. Robbert, ik en Stijn eten op het terras.  Die Stijn boft maar vandaag met al die aandacht. Nou, het is gewoon heel gezellig om ook een keer met z’n drieën te eten. Iedereen blij. Morgen weer vroeg op, want het is een heel druk weekend voor de veerboot en we willen heel graag de veerboot hebben van 10:00 bij Comox naar Powell River. We willen uiterlijk om 08:00 uur wegrijden, dus de wekker staat weer eens vroeg.

Kayakken en snorkelen – Desolation Sound (Powell River), 31 juli

Ik vind het stom genoeg best spannend en moet wel drie keer achter elkaar naar de wc. Ik probeer niets te laten merken aan de anderen, maar dat is ijdele hoop. Ook Isis vindt het wel spannend, maar we hebben er ook echt zin in.

Richard begeleid de tour samen met Cecile. We krijgen zwemvesten aangemeten en we krijgen uitleg over het kayakken. We hadden gedacht dat we in 3 tweepersoonskayakken zouden varen, maar het zijn 2 tweepersoons en 2 eenpersoons. Dat is een beetje schrikken voor Julius, want dat betekent dat hij en Stijn alleen moeten en de eenpersoonskayak gaat makkelijker om. Daar moet hij zich even overheen zetten, maar na een praatje met Richard ziet Julius het toch zitten en het gaat ook helemaal goed de rest van de dag.

De dag begint nog wat bewolkt, maar de voorspelling is heel goed. We zien zoveel onderweg: Zeesterren, zee-egels, zeekomkommers, ijsvogels, zeearenden en zeehonden. Het water staat dan ook in direct contact met de oceaan. We beginnen bij laag tij en eindigen de dag met hoogtij. Dat is wel een paar meter verschil.  Richard vertelt onderweg over de natuur, de geschiedenis en het heden.  Tegen de tijd dat we gaan lunchen op een zeer idyllische plek, schijnt de zon flink. We krijgen lekkere boterhammen, thee en koffie en rauwkost met hummus. Alles is het tip top verzorgt. Er zijn zelf duikbrillen om een beetje te snorkelen. Het voelt als een paradijs.

Er moet nog verder gekayakt worden. Isis en Felix zijn moe en peddelen niet steeds mee. Dat vergt wat meer kracht van Robbert en van mij. Aan het einde van de tocht ben ik oprecht moe, maar voldaan. Wat was dit een gave afsluiting van onze outdoor avonturen in Canada. Hier komen we zeker nog terug voor een meerdaagse kayaktocht. We zijn hier ook nog niet klaar!!

’s Avonds genieten we van de hotpot. Goed voor de spieren! Ik voel mijn armen al branden… We maken zelf pasta met worstjes van de bbq. De zon gaat onder en het fjord kleurt oranje. Hier laadt mijn batterij op.
Ook een meerdaagse wandel en kajaktour doen? Klik hier, zeker de moeite waard.

Desolation Sound – Madeira Park, BBQ met familie Rosdorff, 1 augustus

Met pijn in mijn hart neem ik vandaag al afscheid van Desolation Resort. Je zit hier zo midden in de natuur. Daar geniet ik ongelooflijk veel van. ‘s Morgens horen we steeds een otter beneden in het water met een steen zijn eten kapot slaan. De wind is helemaal weg en het fjord ligt strak voor ons. Ik heb vannacht wel last gehad van mijn armen van het peddelen, maar ik kijk nu al uit naar de volgende keer. Vandaag is het overigens een feestdag in Canada. Het is de eerste maandag van Augustus. Veel Canadezen zijn dan ook vandaag op pad. We gaan met de veerboot van Saltery Bay naar Earls Cove om vervolgens door te rijden naar Madeira Park op de Sunshine Coast. Maar we gaan eerst nog even langs de bakker in Lund. Daar hebben ze zoveel lekkere dingen!

In Madeira Park hebben we een appartement met een terras MET eigen hotpot. Nou, dat komt goed uit, want hier ontmoeten we de familie Rosdorff en de familie Lagrand weer. Het is een super gezellig weerzien en ook de kinderen genieten in de hotpot. We BBQen met steaks, maar eten ook onze in de haven zelf gevangen kreeften. Een feestmaal!