We zijn al echt geoefend in het opbreken. Iedere keer is het weer spannend of alles mee is gekomen. Zo heb ik bijvoorbeeld al mijn batterijoplader van mijn camera in Harrison Hot Springs laten liggen. Helaas reageren ze helemaal niet op mijn mailtjes. Geluk bij een ongeluk zaten we daarna in Victoria, waar ik een nieuwe heb kunnen kopen, want dit is een onderdeel dat ik echt niet kan missen. Toch baal ik er stevig van. Maar goed, dit keer heb ik het gevoel dat we alles bij ons hebben.
Nog voor 08:00 uur rijden we van het resort af. Top! Nog voor 09:00 zijn we bij de veerboot en er is nog plek voor de boot van 10:00 uur. De volgende gaat pas om 14:45 en dan sta je toch raar te kijken als je op deze plek, waar echt niets is, zo lang moet wachten. Dat is niet het geval en het weer is nog steeds fantastisch. De overtocht verloopt erg soepel. Eenmaal in Powell River rijden we langs ene midget golf baan en we besluiten dat maar eens te gaan doen. Ik win, … ruim! Haha, dat hadden de kinderen niet gedacht. We vinden een super supermarkt. Ze hebben echt veel. Canadese supermarkten zijn voor ons best duur, maar na 3 weken wennen we een beetje aan de prijzen. Zoals gezegd, waren onze voorraden op, dus we gaan met redelijk wat zakken de deur uit. Op naar Desolation Sound, the Sunshine Coast. Vanaf Powell River is het helemaal niet zo ver meer rijden naar Desolation Resort. Buiten is het warm en de sfeer is hier weer totaal anders dan aan de overkant. Er zijn hier veel oude hippies blijven hangen en die sfeer proef je wel een beetje.
We komen aan in de middle of nowhere en je zou eigenlijk helemaal niets meer hier verwachten. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. Ons huisje kijkt direkt uit over het water, een beetje verstopt achter een paar grote naaldbomen. De hotpot ligt helemaal in de zon als we aankomen en zowel Julius, Isis als Felix hebben maar een paar minuten nodig om er in te springen. Wauw! Wat een mooie plek. Hier zou ik wel een week willen zitten. Bijkomen van alle indrukken en midden in de natuur. De bald eagles vliegen hier voorbij alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Er staat wel een harde wind. We hopen maar dat de wind voor morgen is gaan zakken, want we gaan een kayaktour maken en de wind is momenteel een kritiek punt bereikt. ’s Avonds kruipen we ook nog een keer met zijn zessen in de hotpot. We hebben allemaal een ‘IJslandgevoel’. Tijd voor een familieselfie een heerlijk zelf gekookte maaltijd en op tijd naar bed, morgen moeten we een tenslotte een hele dag peddelen…