Ucluelet – langs 800 jaar oud regenwoud naar Campbell River, 28 juli

Felix wordt wakker met allemaal bulten op zijn lijf. Het lijkt op waterpokken, maar dat zal het niet zijn. Het zijn kleine blaasjes met vocht en het jeukt. Misschien beten van zandvlooien? We lopen maar even langs de receptie en de dame daar, verwijst ons naar de apotheek even verderop. Aangezien we vandaag weer verder gaan van Ucluelet naar Campbell River pakken we eerst verder in om uit te kunnen checken en gaan daarna even een bezoekje brengen aan de apotheek. Deze zit in de drogist en de conclusie van de apotheker is toch dat het een allergische reactie is en dat antihistamine de truc zou moeten zijn. Felix doet super zijn best om niet te krabbelen. De antihistamine maakt hem wel slaperig, maar met een rit van drie uur voor de boeg is dat niet zo erg. Naast de drogist/apotheek woont een kunstenaar die allemaal dieren maakt van hout, zoals een grote octopus en andere sculpturen. Ucluelet is in ieder geval een plaats die ik vaker zou willen bezoeken. Hier ben ik nog niet klaar. Tot de volgende keer!

Onderweg maken we een stop bij een stuk regenwoud waar wel 800 jaar oude bomen staan. Er ligt een houten pad door het woud om het oude woud te beschermen. De zon schijnt prachtig door de bomen heen. Het is een mooie stop en het levert in ieder geval mooie foto’s op.

In Campbell River slapen we in Painter’s Lodge. Een mooi resort, maar de lodge die ze voor ons hebben gereserveerd is oud en stinkt! Er mogen ook huisdieren in en dat kun je ruiken. Gelukkig is een ander appartement voor één nacht beschikbaar. Morgen zien we wel verder.

’s Avonds eten we aan de overkant bij April Point. We gaan met een pendelbootje naar de overkant. De vaart duurt maar 10 minuten, maar het waait hard en de golven zijn hoog! Isis vindt maar niets en ziet als een berg op tegen de terugweg. Gelukkig is het eten erg lekker en heeft de terugweg een stuk minder hoge golven. Robbert en Stijn genieten er juist van en hebben allebei tijdens zowel de heen- als de terugweg een smile van oor tot oor.

Vissen en zwemmen bij Campbell River, 29 juli

We beginnen de dag met een ontbijt in het restaurant. Onze voorraden zijn helemaal op en er is geen supermarkt heel dichtbij.  Gelukkig krijgen we na het restaurant wel te horen dat we de komende nacht op een andere kamer kunnen slapen. Goed nieuws! We moeten wel verkassen, maar niet op zoek naar andere accommodatie. Robbert en Stijn gaan vandaag samen een fishing tour maken. Even een op een op pad. Ik wacht met de andere drie kinderen op het resort op de nieuwe kamer. Felix en Isis willen graag gaan zwemmen, terwijl Julius de kans schoon ziet om helemaal alleen in de kamer te blijven. Lekker niksen.  Tijdens zo’n vakantie krijg je nauwelijks de kans om alleen te zijn en als het dan kan en je hebt daar behoefte aan, dan moet je dat vooral doen.

De meeste spullen hebben Rob en ik al in de auto gedaan. Voor de overgebleven dingen krijgen we zelfs hulp bij he verkassen. De cabin waar we in eerste instantie zouden ovenachten wordt ondertussen flink gelucht en geschrobd…  Wij zijn in ieder geval heel tevreden met kamer voor onze tweede nacht. We hebben uitkijk over het water en ’s avonds zien we nog een cruise schip van de Holland Amerika Line voorbij varen.

Rond drie uur zijn Stijn en Robbert weer terug van hun visavontuur. Stijn heeft wel wat gevangen, maar alle vissen waren te klein om mee te nemen. Robbert had nog minder geluk. Het blijkt bij terugkomst een slechte visdag geweest te zijn. De wind is hard en de middagtour wordt zelfs helemaal afgeblazen. Dat geeft wel een ontevreden gevoel. In het hele resort hangen foto’s van de prachtigste vissen die hier gevangen worden. Hmm, dat is best balen. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Julius, Felix en Isis willen graag een film kijken ’s avonds op de Canadese Netflix, dus voor hen rijden we langs de Drive Through van de Wendy’s. Robbert, ik en Stijn eten op het terras.  Die Stijn boft maar vandaag met al die aandacht. Nou, het is gewoon heel gezellig om ook een keer met z’n drieën te eten. Iedereen blij. Morgen weer vroeg op, want het is een heel druk weekend voor de veerboot en we willen heel graag de veerboot hebben van 10:00 bij Comox naar Powell River. We willen uiterlijk om 08:00 uur wegrijden, dus de wekker staat weer eens vroeg.

Campbell River – naar the Sunshine Coast, Desolation Sound, 30 juli

We zijn al echt geoefend in het opbreken. Iedere keer is het weer spannend of alles mee is gekomen. Zo heb ik bijvoorbeeld al mijn batterijoplader van mijn camera in Harrison Hot Springs laten liggen. Helaas reageren ze helemaal niet op mijn mailtjes. Geluk bij een ongeluk zaten we daarna in Victoria, waar ik een nieuwe heb kunnen kopen, want dit is een onderdeel dat ik echt niet kan missen. Toch baal ik er stevig van. Maar goed, dit keer heb ik het gevoel dat we alles bij ons hebben.

Nog voor 08:00 uur rijden we van het resort af. Top! Nog voor 09:00 zijn we bij de veerboot en er is nog plek voor de boot van 10:00 uur. De volgende gaat pas om 14:45 en dan sta je toch raar te kijken als je op deze plek, waar echt niets is, zo lang moet wachten. Dat is niet het geval en het weer is nog steeds fantastisch. De overtocht verloopt erg soepel. Eenmaal in Powell River rijden we langs ene midget golf baan en we besluiten dat maar eens te gaan doen.  Ik win, … ruim! Haha, dat hadden de kinderen niet gedacht. We vinden een super supermarkt. Ze hebben echt veel. Canadese supermarkten zijn voor ons best duur, maar na 3 weken wennen we een beetje aan de prijzen. Zoals gezegd, waren onze voorraden op, dus we gaan met redelijk wat zakken de deur uit. Op naar Desolation Sound, the Sunshine Coast. Vanaf Powell River is het helemaal niet zo ver meer rijden naar Desolation Resort. Buiten is het warm en de sfeer is hier weer totaal anders dan aan de overkant. Er zijn hier veel oude hippies blijven hangen en die sfeer proef je wel een beetje.

We komen aan in de middle of nowhere en je zou eigenlijk helemaal niets meer hier verwachten. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. Ons huisje kijkt direkt uit over het water, een beetje verstopt achter een paar grote naaldbomen. De hotpot ligt helemaal in de zon als we aankomen en zowel Julius, Isis als Felix hebben maar een paar minuten nodig om er in te springen. Wauw! Wat een mooie plek. Hier zou ik wel een week willen zitten. Bijkomen van alle indrukken en midden in de natuur. De bald eagles vliegen hier voorbij alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Er staat wel een harde wind. We hopen maar dat de wind voor morgen is gaan zakken, want we gaan een kayaktour maken en de wind is momenteel een kritiek punt bereikt. ’s Avonds kruipen we ook nog een keer met zijn zessen in de hotpot. We hebben allemaal een ‘IJslandgevoel’. Tijd voor een familieselfie een heerlijk zelf gekookte maaltijd en op tijd naar bed, morgen moeten we een tenslotte een hele dag peddelen…