Ucluelet – langs 800 jaar oud regenwoud naar Campbell River, 28 juli

Felix wordt wakker met allemaal bulten op zijn lijf. Het lijkt op waterpokken, maar dat zal het niet zijn. Het zijn kleine blaasjes met vocht en het jeukt. Misschien beten van zandvlooien? We lopen maar even langs de receptie en de dame daar, verwijst ons naar de apotheek even verderop. Aangezien we vandaag weer verder gaan van Ucluelet naar Campbell River pakken we eerst verder in om uit te kunnen checken en gaan daarna even een bezoekje brengen aan de apotheek. Deze zit in de drogist en de conclusie van de apotheker is toch dat het een allergische reactie is en dat antihistamine de truc zou moeten zijn. Felix doet super zijn best om niet te krabbelen. De antihistamine maakt hem wel slaperig, maar met een rit van drie uur voor de boeg is dat niet zo erg. Naast de drogist/apotheek woont een kunstenaar die allemaal dieren maakt van hout, zoals een grote octopus en andere sculpturen. Ucluelet is in ieder geval een plaats die ik vaker zou willen bezoeken. Hier ben ik nog niet klaar. Tot de volgende keer!

Onderweg maken we een stop bij een stuk regenwoud waar wel 800 jaar oude bomen staan. Er ligt een houten pad door het woud om het oude woud te beschermen. De zon schijnt prachtig door de bomen heen. Het is een mooie stop en het levert in ieder geval mooie foto’s op.

In Campbell River slapen we in Painter’s Lodge. Een mooi resort, maar de lodge die ze voor ons hebben gereserveerd is oud en stinkt! Er mogen ook huisdieren in en dat kun je ruiken. Gelukkig is een ander appartement voor één nacht beschikbaar. Morgen zien we wel verder.

’s Avonds eten we aan de overkant bij April Point. We gaan met een pendelbootje naar de overkant. De vaart duurt maar 10 minuten, maar het waait hard en de golven zijn hoog! Isis vindt maar niets en ziet als een berg op tegen de terugweg. Gelukkig is het eten erg lekker en heeft de terugweg een stuk minder hoge golven. Robbert en Stijn genieten er juist van en hebben allebei tijdens zowel de heen- als de terugweg een smile van oor tot oor.

Vissen en zwemmen bij Campbell River, 29 juli

We beginnen de dag met een ontbijt in het restaurant. Onze voorraden zijn helemaal op en er is geen supermarkt heel dichtbij.  Gelukkig krijgen we na het restaurant wel te horen dat we de komende nacht op een andere kamer kunnen slapen. Goed nieuws! We moeten wel verkassen, maar niet op zoek naar andere accommodatie. Robbert en Stijn gaan vandaag samen een fishing tour maken. Even een op een op pad. Ik wacht met de andere drie kinderen op het resort op de nieuwe kamer. Felix en Isis willen graag gaan zwemmen, terwijl Julius de kans schoon ziet om helemaal alleen in de kamer te blijven. Lekker niksen.  Tijdens zo’n vakantie krijg je nauwelijks de kans om alleen te zijn en als het dan kan en je hebt daar behoefte aan, dan moet je dat vooral doen.

De meeste spullen hebben Rob en ik al in de auto gedaan. Voor de overgebleven dingen krijgen we zelfs hulp bij he verkassen. De cabin waar we in eerste instantie zouden ovenachten wordt ondertussen flink gelucht en geschrobd…  Wij zijn in ieder geval heel tevreden met kamer voor onze tweede nacht. We hebben uitkijk over het water en ’s avonds zien we nog een cruise schip van de Holland Amerika Line voorbij varen.

Rond drie uur zijn Stijn en Robbert weer terug van hun visavontuur. Stijn heeft wel wat gevangen, maar alle vissen waren te klein om mee te nemen. Robbert had nog minder geluk. Het blijkt bij terugkomst een slechte visdag geweest te zijn. De wind is hard en de middagtour wordt zelfs helemaal afgeblazen. Dat geeft wel een ontevreden gevoel. In het hele resort hangen foto’s van de prachtigste vissen die hier gevangen worden. Hmm, dat is best balen. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Julius, Felix en Isis willen graag een film kijken ’s avonds op de Canadese Netflix, dus voor hen rijden we langs de Drive Through van de Wendy’s. Robbert, ik en Stijn eten op het terras.  Die Stijn boft maar vandaag met al die aandacht. Nou, het is gewoon heel gezellig om ook een keer met z’n drieën te eten. Iedereen blij. Morgen weer vroeg op, want het is een heel druk weekend voor de veerboot en we willen heel graag de veerboot hebben van 10:00 bij Comox naar Powell River. We willen uiterlijk om 08:00 uur wegrijden, dus de wekker staat weer eens vroeg.

Campbell River – naar the Sunshine Coast, Desolation Sound, 30 juli

We zijn al echt geoefend in het opbreken. Iedere keer is het weer spannend of alles mee is gekomen. Zo heb ik bijvoorbeeld al mijn batterijoplader van mijn camera in Harrison Hot Springs laten liggen. Helaas reageren ze helemaal niet op mijn mailtjes. Geluk bij een ongeluk zaten we daarna in Victoria, waar ik een nieuwe heb kunnen kopen, want dit is een onderdeel dat ik echt niet kan missen. Toch baal ik er stevig van. Maar goed, dit keer heb ik het gevoel dat we alles bij ons hebben.

Nog voor 08:00 uur rijden we van het resort af. Top! Nog voor 09:00 zijn we bij de veerboot en er is nog plek voor de boot van 10:00 uur. De volgende gaat pas om 14:45 en dan sta je toch raar te kijken als je op deze plek, waar echt niets is, zo lang moet wachten. Dat is niet het geval en het weer is nog steeds fantastisch. De overtocht verloopt erg soepel. Eenmaal in Powell River rijden we langs ene midget golf baan en we besluiten dat maar eens te gaan doen.  Ik win, … ruim! Haha, dat hadden de kinderen niet gedacht. We vinden een super supermarkt. Ze hebben echt veel. Canadese supermarkten zijn voor ons best duur, maar na 3 weken wennen we een beetje aan de prijzen. Zoals gezegd, waren onze voorraden op, dus we gaan met redelijk wat zakken de deur uit. Op naar Desolation Sound, the Sunshine Coast. Vanaf Powell River is het helemaal niet zo ver meer rijden naar Desolation Resort. Buiten is het warm en de sfeer is hier weer totaal anders dan aan de overkant. Er zijn hier veel oude hippies blijven hangen en die sfeer proef je wel een beetje.

We komen aan in de middle of nowhere en je zou eigenlijk helemaal niets meer hier verwachten. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. Ons huisje kijkt direkt uit over het water, een beetje verstopt achter een paar grote naaldbomen. De hotpot ligt helemaal in de zon als we aankomen en zowel Julius, Isis als Felix hebben maar een paar minuten nodig om er in te springen. Wauw! Wat een mooie plek. Hier zou ik wel een week willen zitten. Bijkomen van alle indrukken en midden in de natuur. De bald eagles vliegen hier voorbij alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Er staat wel een harde wind. We hopen maar dat de wind voor morgen is gaan zakken, want we gaan een kayaktour maken en de wind is momenteel een kritiek punt bereikt. ’s Avonds kruipen we ook nog een keer met zijn zessen in de hotpot. We hebben allemaal een ‘IJslandgevoel’. Tijd voor een familieselfie een heerlijk zelf gekookte maaltijd en op tijd naar bed, morgen moeten we een tenslotte een hele dag peddelen…

Kayakken en snorkelen – Desolation Sound (Powell River), 31 juli

Ik vind het stom genoeg best spannend en moet wel drie keer achter elkaar naar de wc. Ik probeer niets te laten merken aan de anderen, maar dat is ijdele hoop. Ook Isis vindt het wel spannend, maar we hebben er ook echt zin in.

Richard begeleid de tour samen met Cecile. We krijgen zwemvesten aangemeten en we krijgen uitleg over het kayakken. We hadden gedacht dat we in 3 tweepersoonskayakken zouden varen, maar het zijn 2 tweepersoons en 2 eenpersoons. Dat is een beetje schrikken voor Julius, want dat betekent dat hij en Stijn alleen moeten en de eenpersoonskayak gaat makkelijker om. Daar moet hij zich even overheen zetten, maar na een praatje met Richard ziet Julius het toch zitten en het gaat ook helemaal goed de rest van de dag.

De dag begint nog wat bewolkt, maar de voorspelling is heel goed. We zien zoveel onderweg: Zeesterren, zee-egels, zeekomkommers, ijsvogels, zeearenden en zeehonden. Het water staat dan ook in direct contact met de oceaan. We beginnen bij laag tij en eindigen de dag met hoogtij. Dat is wel een paar meter verschil.  Richard vertelt onderweg over de natuur, de geschiedenis en het heden.  Tegen de tijd dat we gaan lunchen op een zeer idyllische plek, schijnt de zon flink. We krijgen lekkere boterhammen, thee en koffie en rauwkost met hummus. Alles is het tip top verzorgt. Er zijn zelf duikbrillen om een beetje te snorkelen. Het voelt als een paradijs.

Er moet nog verder gekayakt worden. Isis en Felix zijn moe en peddelen niet steeds mee. Dat vergt wat meer kracht van Robbert en van mij. Aan het einde van de tocht ben ik oprecht moe, maar voldaan. Wat was dit een gave afsluiting van onze outdoor avonturen in Canada. Hier komen we zeker nog terug voor een meerdaagse kayaktocht. We zijn hier ook nog niet klaar!!

’s Avonds genieten we van de hotpot. Goed voor de spieren! Ik voel mijn armen al branden… We maken zelf pasta met worstjes van de bbq. De zon gaat onder en het fjord kleurt oranje. Hier laadt mijn batterij op.
Ook een meerdaagse wandel en kajaktour doen? Klik hier, zeker de moeite waard.

Desolation Sound – Madeira Park, BBQ met familie Rosdorff, 1 augustus

Met pijn in mijn hart neem ik vandaag al afscheid van Desolation Resort. Je zit hier zo midden in de natuur. Daar geniet ik ongelooflijk veel van. ‘s Morgens horen we steeds een otter beneden in het water met een steen zijn eten kapot slaan. De wind is helemaal weg en het fjord ligt strak voor ons. Ik heb vannacht wel last gehad van mijn armen van het peddelen, maar ik kijk nu al uit naar de volgende keer. Vandaag is het overigens een feestdag in Canada. Het is de eerste maandag van Augustus. Veel Canadezen zijn dan ook vandaag op pad. We gaan met de veerboot van Saltery Bay naar Earls Cove om vervolgens door te rijden naar Madeira Park op de Sunshine Coast. Maar we gaan eerst nog even langs de bakker in Lund. Daar hebben ze zoveel lekkere dingen!

In Madeira Park hebben we een appartement met een terras MET eigen hotpot. Nou, dat komt goed uit, want hier ontmoeten we de familie Rosdorff en de familie Lagrand weer. Het is een super gezellig weerzien en ook de kinderen genieten in de hotpot. We BBQen met steaks, maar eten ook onze in de haven zelf gevangen kreeften. Een feestmaal!

 

Madeira Park – Vancouver, 2 augustus

Vandaag is het alweer tijd om terug te gaan naar Vancouver. Nou ja, alweer! We zijn al 3 1/2 week op pad. De dag begint regenachtig.

Robbert, Manuel, Richard en Stijn zijn nog een keer gaan zeevissen van 06.00 – 10.00. Helaas is er precies in die tijd ECHT slecht weer voorspeld met onweer. Toch vertrekken ze om half zes en ik kruip nog een keer terug om wat te slapen. Dat lukt niet, maar ik heb wel even contact met mijn lieve collega’s op kantoor. Met het tijdverschil is dat niet altijd makkelijk. Idy ontlast mij, door de teksten alvast naar het Duits te vertalen voor het Duitstalige blog. Geen makkelijke klus. Ik ben in ieder geval heel blij met de hulp.

We zeggen Manuel en consorten weer gedag. Zij gaan nu naar Vancouver Island. Wij gaan vandaag met een veerboot van Langdale naar Horseshoe Bay. Het aantal kilometers is niet veel maar de veerboot heeft het druk, dus vroeg aanwezig zijn is belangrijk. We willen de boot van 13:05 en zijn al om 11:45 bij de terminal. Dat blijkt een goeie zet. We zitten er op, maar er blijven ook wat rijen auto’s staan.

Ons hotel ligt downtown, vlakbij de boulevard. Het is nog steeds niet echt lekker weer, dus we gaan te voet de straten rondom het hotel verkennen. Er zijn zoveel restaurantjes te vinden, Japans, Koreaans, Italiaans, Indiaas, Midden-Oosten, noem maar op. Er komen allemaal heerlijke geuren op je af. Overal hangen regenboogvlaggen en zijn etalages in regenboogkleuren versierd, want ook in Vancouver is de gay-pride week heel belangrijk.

Na wat rond geslenterd te hebben, eten we verschillende noodle soepen in een Japans tentje. Als er klanten weggaan, zeggen de dames van de bediening je in koor gedag. Erg grappig. We kunnen de dames moeilijk verstaan en snappen ook niet alles van de kaart, maar de keuze blijkt prima. Ook wij krijgen een ‘Thank you and good bye’ in koor. Daar wordt je vrolijk van! Tijd om naar het hotel te gaan.

 

Vancouver – fietstocht langs Granville Island en Chinatown, 3 augustus

Na een ontbijt in het hotel, hebben we meteen fietsen gehuurd. We gaan op de fiets met z’n zessen Vancouver ontdekken! Robbert en ik hebben dat al vaak gedaan, maar nog nooit met alle kinderen. Eigenlijk moet ik dat natuurlijk pas helemaal aan het einde van de dag vertellen, maar ik ben echt trots hoe ze het hebben gedaan. De stad is druk en heeft zeker niet overal fietspaden.

We fietsen eerst langs het water en daarna over de grote brug naar Granville Island. Dit is best een toeristische plek. Er zijn veel winkeltjes, souvernier shops en eettentjes en zelfs een overdekte foodmarket. We eten sandwiches aan het water. De grote seagulls (zeemeeuwen) zitten overal op wacht om lekkere hapjes te stelen. Er hangen zelfs overal borden om je daarvoor te waarschuwen. Dat gebeurt niet, maar Stijn vangt wel een vogelpoep op in zijn nek. Ook niet echt lekker. Gelukkig heeft zijn pet het grootste gedeelte opgevangen.

Julius wil heel graag langs het grote BC Place Stadium fietsen, thuis van de Vancouver Whitecaps (voetbal) en de BC Lions (Canadian Football League).

Daarna fietsen we door naar Chinatown. Dat lijkt leuk, maar al snel komen we langs talloze homeless in West Hastings Street. Best een nare plek, vooral droevig. Veel jonge mensen die al volkomen aan lager wal geraakt zijn door drank en/of drugs. Aan weerskanten van de straat liggen de zwervers en verslaafden. We fietsen er zo snel mogelijk doorheen. Niet echt een plek om met vier kinderen te stoppen. Daarna komen we toch van het ene op het andere moment in de moderne winkelstraat terecht. De kinderen kijken hun ogen uit. Rond half zes zijn we terug in het hotel. De zon schijnt nog volop. We halen voor Stijn pizza en voor de rest sushi en zoeken een mooie plek aan het strand om bij de ondergaande zon te genieten en de dag nog een keer te laten passeren.

 

Vancouver – Stanley Park, Vancouver Aquarium, Gastown, 4 augustus

Wat ben ik blij, dat we 3 nachten in Vancouver hebben geboekt. Toffe stad! Er is heel veel te zien en te doen. We hebben de fietsen gehuurd voor twee dagen, dus ook vandaag kunnen we meteen na het ontbijt de deur uit voor actie. Het is prachtig zomerweer. We gaan naar Stanley Park. Daarin ligt onder andere het Vancouver Aquarium. We zijn allemaal erg onder de indruk van de grote hoeveelheid kwallen. Uiteraard zijn de beluga’s, zeehonden, zeeleeuwen en talloze andere prachtige dieren ook indrukwekkend. We sluiten af met een 4D film van David Attenborough. Wat is dat dan? Nou een film in 3D met extra verrassingen, zoals wind en water in je gezicht en een duw in je rug alsof je door een wilde hond wordt gegrepen… Ik schrok me echt het apezuur, maar wel tof gedaan.

Stanley Park is een plek met overal mooie plekken om te zitten, te spelen, te sporten. Vlakbij de plek waar verschillende totems staan gaan we picknicken. We moeten nog wat resten opmaken. Morgen zitten we tenslotte in het vliegtuig naar huis. Onze appels, worteltjes en crackers met kaas smaken prima in de schaduw van de boom terwijl we een cricket wedstrijd bekijken. Het is hier een goeie mix van toeristen en locals die genieten van de mooie dag op een mooie plek. Na ons bezoek aan het Vancouver Aquarium gaan we door naar Coal Harbour. Om hier te wonen, moet je echt bakken geld mee nemen. Het uitzicht is fantastisch! Wij genieten vooral van een Italiaans ijsje. Daarna fietsen we nog door naar Gastown. Daar zijn veel galerieën van lokale kunstenaars. Wij hebben voor thuis twee kunstwerken uitgezocht een schilderij en een print. Ze gaan in een rol in de koffer mee naar huis. Thuis gaan we ze laten inlijsten. Een mooie herinnering aan een zeer bijzondere reis.

Ik fiets met Julius, Felix en Isis al naar huis, helemaal langs het water. In mijn eentje vind ik het niet prettig om dwars door de stad te fietsen met drie kinderen. Deze route is wat langer, maar wel veel leuker en veel relaxter. Robbert en Stijn gaan namelijk nog naar een muziekwinkel, waar Stijn heel graag naar toe wil. Ze hebben hier een hele bijzondere verzameling muziek en een hele bijzondere verzameling tweedehands gitaren. Stijn komt helemaal verguld terug in het hotel. Toch is de gitaar, waar hij intussen al verliefd op geworden is, echt te duur voor een tiener van 17… Nog even door sparen en wie weet kun je je droom de volgende keer wel in vervulling laten gaan jongen!

We sluiten de reis af met een diner in het restaurant direct aan de boulevard. De zon gaat weer sprookjesachtig onder en het eten is goed. Een aanrader, niet belachelijk duur, prachtig uitzicht en drank en eten van kwaliteit. Op de boulevard staat een sterrenkundige die zijn telescoop bij zich heeft. We mogen er doorheen kijken en zien Jupiter, de maan bij Jupiter en Mars. Wauw! Hij boft, we hebben allemaal muntjes die we niet meer gaan gebruiken en we storten een mooie fooi in zijn potje voor de uitgebreide uitleg die hij ons gegeven heeft.

Het is nog niet heel erg laat, maar iedereen is best moe van een dag fietsen en wederom veel indrukken. Morgen gaan we de spullen inpakken en ik gebruik mijn tijd om de laatste vier dagen van mijn blog bij te werken. Dat was nog best een klus, maar de laatste zin komt er bijna aan. Ik neem nog een laatste slok wijn en vind het om 23:34 ook een goeie tijd om te gaan slapen. Welterusten!

Naar huis – Vancouver, 5 augustus – Capelle aan den IJssel, 6 augustus

We worden voor de laatste keer wakker in Canada deze vakantie. Toch een gek gevoel! Ik kijk er echt naar uit om weer naar huis te gaan, maar het is ook een afscheid van een geweldige vakantie.

We vliegen pas om 16:25 met Airtransat, dus we kunnen rustig aan doen. Ontbijten en alle spullen in de koffers krijgen… We hebben onderweg een paar keer de mogelijkheid gehad om kleren te wassen, dus dat scheelt straks bij thuiskomst. Ik weet wel, dat ik de volgende keer minder spullen meeneem. Dat zeg is altijd, maar maak iedere keer weer dezelfde fout. Zou ik het nu de volgende keer wel goed onthouden? Door de combinatie van de Rockies en Vancouver Island hadden we zowel wat warme outdoor spullen nodig gehad als meer zomerse spullen. De eerste week boften we niet zo met het weer, maar de andere weken hebben we eigenlijk fantastisch weer gehad. Als je vier weken op reis bent, zul je nu eenmaal rekening moeten houden met allemaal verschillende soorten weersomstandigheden. Voor de volgende vakantie mijn blog nog maar een keertje doorlezen. Zou het helpen?

Ook de kinderen kijken uit naar huis en vooral naar onze hond Mos. Die hebben ze gemist. Ze zijn er helemaal vol van dat ze hem nu snel weer zien.

Het is zonnig, Vancouver en Canada tonen zich nog een laatste keer van hun mooie kant. We zijn al aan het plannen voor de volgende keer. Zullen we over twee jaar weer met kinderen hier terug komen? Gaan we dan Vancouver Island verder uitpluizen met ze en zullen we wat grotere outdoor avonturen met ze aangaan? Ook kamperen? Meer hiking en kayaking?

De auto afleveren bij de autoverhuurder gaat heel snel en het is dit keer minder druk op de luchthaven. We zijn snel ingecheckt en daarna ook snel door de douane. Dat geeft rust. Als je met z’n zessen reist, is het niet altijd makkelijk om een plek te vinden. Dat hebben hebben we vaak gemerkt tijdens de reis. Een terrasje ‘pakken’ is niet zo eenvoudig. Maar omdat we nu goed op tijd zijn hebben we bij de Gate genoeg ruimte om bij elkaar te zitten. Felix is blij met zijn stopcontact, want hij wil nog Pokemon Go spelen en zijn telefoon is leeg! Haha, wat een probleem, hij heeft namelijk al wel kunnen zien dat er Pokemons op de luchthaven zijn.

We gaan naar huis!

De vlucht is prima. We hebben alleen allemaal moeite om te slapen. We landen rond 11:00 in de ochtend. Het weerzien met onze Mos is heerlijk! Na een nachtje overgeslagen te hebben, vechten we thuis met de slaap. We doen ons best om tot de avond wakker te blijven om meteen in het goeie ritme te komen. Maar dat is niet eenvoudig…